ಪೃಥ್ವಿ ಯೋಗ

ಪೂರ್ವ ದೇಶದ ಜನಗಳೊಮ್ಮೆ
ವಲಸೆ ಬಂದರು ಕಾಡಿನೊಳಗೆ
ಮನೆಯ ಕಟ್ಟಲು ಮರವ ಕಡಿದರು
ಕಾಡದಾಯಿತು ಬೆತ್ತಲೆ

ಜನರ ಕ್ರೌರ್ಯದ ಧ್ವನಿಯ ಒಳಗೆ
ಮರಗಳುದುರಿದ ಶಬ್ದ ಮೌನ
ಸೂರ್ಯ ಮೂಡುವ ಹೊತ್ತಿನೊಳಗೇ
ಕಾಣದಾಯಿತು ಕತ್ತಲೆ

ಕಾಲ ಉರುಳಿತು ನಗರ ಬೆಳೆಯಿತು
ವಂಶ ಜನಿಸಿತು ವರ್ಷ ಮರಳಿತು
ಬೀಜ ಬೆಳೆಯಲೂ ಜಾಗವಿಲ್ಲದೇ
ಕಲ್ಲು ಹೊಳೆಯಿತು ಸುತ್ತಲೂ

ದಾರಿ ಕಾಣದ ಹೊಗೆಯ ಮಧ್ಯವೇ
ಜೀವ ಸತ್ತಿತು ಮತ್ತೆ ಹುಟ್ಟಿತು
ಜಲಧಿ ಬತ್ತಿತು ಭೂಮಿ ಕೆಟ್ಟಿತು
ಕೂಗು ಕೇಳಿತು ಎತ್ತಲೂ

ಧ್ವನಿಸಿ ಕೂಗು ಜೀವಜಲಕೆ
ಪ್ರಾಣವಡಗಿತು ಭೂಮಿಯೊಳಗೆ
ಜಲದ ಮೂಲವ ಕೊಂದ ವಿಪ್ಲವ
ಫಲಿಸಿ ಮೊಳಗಿತು ಮನದಲಿ

ಯುವಕನೋರ್ವನು ತಪ್ಪು ಅರಿತನು
ಸಸ್ಯ ಬೆಳೆಸಲು ಮುಂದೆ ಬಂದನು
ಗಿಡವ ನೆಟ್ಟು ನೀರು ಉಣಿಸಿದ
ಪೃಥ್ವಿ ಶ್ಯಾಮಲೆ ಎನಿಸಲು

ತಿದ್ದಿಕೊಂಡರು ತಪ್ಪನೆಲ್ಲಾ
ಸಸ್ಯ ಸರಪಳಿ ಕಟ್ಟಹೊರಟರು
ತಂಪನೆರೆದರು ಭೂಮಿಗೆಲ್ಲಾ
ಹಸಿರು ಮೂಡಿತು ಎಲ್ಲೆಡೆ

ವರ್ಷ ಸುರಿಯಿತು ಮೂಲ ತಡೆಯಿತು
ಇಂಗಿ ನಿಂತಿತು ಪ್ರಾಣಜಲವು
ದಾಹ ತೀರಿತು ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ
ಕೂಡಿ ಕುಣಿದವು ಜನಗಳು

ಪೃಥ್ವಿಯೋಗವು ಹಸಿರ ಹೊರತು
ಸಫಲವಾಗದು ಎಂದೂ ಕೂಡಾ
ಹಸಿರು ಬೆಳೆಯಲಿ ಹಸಿರು ಉಳಿಯಲಿ
ವಾಯುವಾಗಲಿ ಸುಂದರ

ಜೀವ ಜನಿಸಲಿ ಜೀವ ಅಳಿಯಲಿ
ಹಸಿರು ಮಾಸದೇ ಇರಲಿ ಭೂಮಿ
ಸಸ್ಯಶ್ಯಾಮಲೆಯಾಗೇ ಇರಲಿ
ಉಳಿಯಲೆಂದಿಗೂ ಮನುಕುಲ

ಕೈಯ ಕಟ್ಟುವ ಒಂದುಗೂಡುವ
ಪೃಥ್ವಿಯುಳಿಸಲು ಎದೆಯ ಮುಟ್ಟುವ
ಪ್ರಕೃತಿ ಯೋಗಕ್ಷೇಮದೊಂದಿಗೆ
ಬಾಳಲೆಂದಿಗೂ ಸಂಕುಲ..!
ಬಾಳಲೆಂದಿಗೂ ಸೋಕುಲ..!
                   
                                           -ಶಿವಪ್ರಸಾದ ಭಟ್ಟ

ಶಬರಿ ಕಾದಿಹಳು....!!

ಶಬರಿ ಕಾದಿಹಳು ಇನ್ನೂ..
ಧೂಳಿನಲ್ಲಿ ದಾಶರಥಿಯ ಹೆಜ್ಜೆ ಗುರುತು ನೋಡುತ
ಬರುವ ಮತ್ತೆ ರಾಮ ಎಂದು ಕಣ್ಣು ಕಿರಿದು ಮಾಡುತ..
ಭದ್ರಬಾಹು ಶಬರಿ ಭಕ್ತಿ ಬಯಸಿ ಮತ್ತೆ ಬರಲಿ ಎಂದು
ಪಾದಕಾಗಿ ನಾದಕಾಗಿ ಶಬರಿ ಇನ್ನೂ ಮಿಡಿಯುತಿಹಳು
ಬರಲೇ ಇಲ್ಲ ರಾಘವ.. ಬರಲೇ ಇಲ್ಲ ರಾಘವ..

ಅಂದೂ ಕಾದಿದ್ದಳು ಶಬರಿ..
ಬಂದ ಅಂದು ರಾಮಭದ್ರ ಸೌಮಿತ್ರಿಯ ಸಹಿತ
ಜಾನಕಿಯನು ಅರಸುತ.. ಕಾಡಲೆಲ್ಲ ಅಲೆಯುತ..
ಕನಸಿನಲ್ಲೂ ಮನಸಿನಲ್ಲೂ ಮೈಥಿಲಿಯನೇ ನೆನೆಯುತ..
ಕಾಣಲಿಲ್ಲ ಶಬರಿ ಅಂದು ಭಕ್ತಿಸ್ಫೂರ್ತಿಯಾಗಿ..
ಮತ್ತೆ ರಾಮನನ್ನೇ ಬಯಸಿ ಕಾಯುತಿಹಳು ಶಬರಿ..
ಬರಲೇ ಇಲ್ಲ ರಾಘವ.. ಅಂದು ಹಾಗೆ ಹೋದವ..

ರಾಮ ರಾಮ ರಾಮ ಎಂದು ಜಪಿಸುತಿಹಳು ಶಬರಿ..
ಬರಲೇ ಬೇಕು ರಾಮಚಂದ್ರ ಶಬರಿ ಭಕ್ತಿ ನೋಡಲು
ವೈದೇಹಿ ಸಹಿತನಾಗಿ ಹಣ್ಣು ಬೇರು ತಿನ್ನಲು..
ಪಾದಕೊರಗಿ ಅಶ್ರು ಸುರಿವ ಭಾವಪೂರ್ಣ ಘಳಿಗೆಗಾಗಿ
ಇಳಿ ಸಂಜೆಯ ದೀಪಕಿನ್ನೂ ತೈಲ ಎರೆಯುತಿಹಳು ಶಬರಿ
ಬರಲೇ ಬೇಕು ರಾಘವ.. ಭಾವಮೂರ್ತಿಯೇ ಅವ..
                           -ಶಿವಪ್ರಸಾದ ಭಟ್ಟ